Rozdział 17

Amy

Wyjechaliśmy z parkingu. W samochodzie panowała cisza, słyszałam spokojne oddechy Niall'a. Nagle chłopak pochylił się nad moimi kolanami... Szukał czegoś w schowku, co chwilę zerkając na drogę. Miał tam kilka płyt. Wyciągnął jedną z nich i włożył do odtwarzacza, po czym przycisnął przycisk PLAY. W samochodzie rozbrzmiał głos Justin'a Bieber'a w piosence Baby. - Jestem jego wielkim fanem. - uśmiechnął się pod nosem. - Znasz tą piosenkę? - spytał - No jasne! Kto by jej nie znał. - Zaśpiewaj kawałek - powiedział. - Ale ja nie umiem śpiewać... - Ee tam, śpiewaj razem ze mną. - gdy tylko zaczął się refren Nialler zaczął śpiewać, a ja do niego dołączyłam. Na początku śpiewałam cicho, bo trochę się wstydziłam, ale po chwili blondas przekonał mnie, żebym śpiewała głośniej. W końcu zaczęliśmy się wygłupiać i darliśmy się na całe gardło - Baaabyyy, babyy, babyy ohhhh! - za szybą Niall'a zobaczyłam starszego pana i panią z dziwnymi minami w samochodzie jadącym pasem obok. No tak, blondas ma uchylone okno i muszą nas słyszeć. - Niall, chyba powinniśmy być ciszej. - Dlaczego? - Tamtym państwu jadącym obok najwyraźniej nie podoba się nasze śpiewanie. - chłopak zerknął w ich stronę i uśmiechnął się przepraszająco. Zamknął szybę i przyciszył odtwarzacz. Sięgnął ręką na tylne siedzenie. Podał mi bagietkę, którą kupił. - Zjedz, pewnie jesteś głodna. - Nie trzeba.. Nie jestem głodna. - skłamałam. Tak naprawdę byłam głodna, bo moim dzisiejszym śniadaniem się nie najadłam. - Jedz, ja zjem coś w domu. - chłopak nalegał - urwałam sobie kawałek i powoli się nim delektowałam. Blondyn jechał patrząc skupiony przed siebie. Urwałam następny mały kawałek, ale tym razem nie dla siebie. Zbliżyłam go do ust Niall'a mówiąc - Wiem, że jesteś strasznie głodny. Mówiłeś mi to gdy oddawałam Ci bagietkę - uśmiechnęłam się. Chłopak przewrócił oczami i zjadł pieczywo. Kolejny kawałek zaczął szarpać zębami jak jakieś dzikie zwierzę. Zaczęłam się z niego śmiać. Po kilku minutach zatrzymał się pod moim domem. Już nie padało. - Nie wiem jak Ci mam podziękować za wszystko co dzisiaj dla mnie zrobiłeś. - Wystarczy, że dasz mi swój numer - uśmiechnął się szeroko. - Nie ma sprawy! - podyktowałam mu to o co prosił. Wysiedliśmy z samochodu, Niall wziął moje siatki z zakupami i zaniósł pod drzwi. - Cieszę się, że Cię spotkałem. Spędziłem fajnie czas - uśmiechnął się - Ja też się cieszę. Jesteś naprawdę fajnym chłopakiem. Jeszcze raz Ci dziękuję! - pocałowałam go delikatnie w policzek. Otwarłam drzwi i wniosłam siatki do środka. Miałam już je zamknąć, ale zobaczyłam że Niall nadal stoi pod drzwiami. - Coś się stało? - Nie nic. Po prostu mam nadzieję, że się jeszcze kiedyś spotkamy - uśmiechnął się nieśmiało. - Z miłą chęcią! - To do zobaa... Czekaj, jeszcze bluza! - Oddasz mi przy okazji. Przynajmniej mam gwarancję, że się jeszcze zobaczymy. - uśmiechnął się zadowolony. - To cześć! - Do zobaczenia! - odpowiedziałam, po czym zamknęłam drzwi. Patrzyłam przez okno jak wsiada do samochodu i znika z mojego pola widzenia. Podniosłam siatki i zaniosłam je do kuchni.

------------------------------------------------------------------------
Dzisiaj trochę krótki rozdział z perspektywy Amy. Mam testy próbne i nie mam czasu by napisać coś dłuższego, więc przepraszam. Postaram się Wam to wynagrodzić :) Mam już 11 obserwujących! Ahh, ale się cieszę! :D Dziękuję też tym, którzy czytają anonimowo i zostawiają komentarze pod rozdziałami. A to do tych, którzy czytają ale się nie ujawniają - Bardzo Was proszę, wyrażajcie swoje opinie, sugestie w komentarzach :) Ja naprawdę nie gryzę! :D  Bardzo mi na tym zależy :)
Trzymajcie za mnie kciuki, żeby mi testy dobrze poszły :P Buziaki :*